DAMLA DAMLA….
Yine o bilindik kokuyu çekiyorum içime!
İnceden yağan yağmurlarla beraber, yüreğimde ıslanıyor.
Biriktiriyorum içimde damlaları…
Kaç yağmurlar biriktirdim ben!
Her biri sevdaya dair,
Bilinmedik kokan.
O sevda ki, çağladı binlerce kez.
Yerin göğe olan aşkı gibi...
Yağmurun toprağa değmesi,
ve toprağın suyla beslenmesi gibi…
Besleniyor her damlada ruhum!
Ben seni,
yağan yağmurun, duruluğunda sevdim.
Bir su birikintisinden,
koca bir okyanus sunmak için sana,
yağsın şimdi damla damla,
tüm kutsallığıyla.
Topraktadır asiliğim,
Serzenişlerim,
ve tüm özüm.
Yağmurlardan sonra gelen,
gökkuşşağının renkleridir sana hediyem.
Bazen mavi,
bazen kırmızı,
bazen sarı,
yedi renginde duygularım.
Çıplak ayakla basıyorum toprağa.
Ağır, ağır.
Usulca…
Ürkek bir serçe misali,
konuyorum, göçemiyorum senden.
Gürlesin şimdi gök!
Savunmasızım.
Raks eylesin damlalar,
Bedenim bayram etsin.
Sen suyum olmuşken,
Her bir damlan vuslat olacak…
Evren’e Dair…
İstanbul- 2010/10
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder